Rozdział 3 " Mieszkanie i trening '

Po drodze, jak można się domyślić, nie zamienili ani słowa. Szedł z rękoma wciśniętymi w kieszenie i od czasu do czasu spoglądnął tylko na zamyśloną twarz dziewczyny. Jak nie wydzierała się ciągle i była spokojna to musiał przyznać , że była bardzo ładna. Napotkał na sobie jej na powrót wkurzony wzrok i odwrócił głowę w drugą stronę. Co za irytujący babsztyl przeleciało mu przez głowę. Przystanęli przed budynkiem z wieloma lokalami mieszkalnymi. Skierowali się po schodach do góry i stanęli przed drzwiami z numerkiem 243 , takim samym jak na kluczyku. Przekręcając zamek ukazało jej się nie duże pomieszczenie z małą kanapą , stolikiem i telewizorem. Dalej wchodziło się do małej kuchni , gdzie znajdowała się tylko kuchenka , zlew i lodówka. Pozostałe dwa pomieszczenia to równie nie duża łazienka oraz sypialnia , w której stało tylko łóżko i lampka nocna. Całe mieszkanie było szare , nie pomalowane na żaden kolor. Uzumaki podrapał się po głowie zastanawiając czy aby są to odpowiednie warunki dla gościa , w końcu nawet jego mieszkanie było ładniejsze.

Bez słowa otworzyła drzwi , które prowadziły na średniej wielkości balkon. Trzeba było przyznać , że widok miała oszałamiający. Odetchnęła świeżym powietrzem i na powrót znalazła się w środku.

- Mogę powiedzieć  babci Tsunade, żeby znalazła Ci coś lepszego… - zaczął niepewnie , ale dziewczyna przerwała mu.

- Nie trzeba, mi się podoba – usadowiła się wygodnie na kanapie jakby zmęczona dzisiejszym dniem.

- No , ale nie wydaje Ci się , że jest taki ciemny… - kontynuował , chociaż bał się reakcji dziewczyny. Na to ta otworzyła szeroko oczy i uśmiechnęła.

- Masz racje ! Mam pomysł , ale musisz mnie zaprowadzić do najbliższego sklepu z farbami i kwiaciarni. – nie wiedząc zbytnio w co się pakuje zaprowadził ją do miejsc , w które chciała pójść. Po zakupieniu farb skierowali się do sklepu rodziny Yamanaka. Wchodząc do środka przywitali się ze stojącą przy kasie piękną blondynką.

- Ohayo Naruto – przywitała się z chłopakiem po czym spojrzała na jego śliczną towarzyszkę. – Kto to ? – zapytała zszokowana tym , że chłopak taki jak on przychodzi z kimś o takiej urodzie.

- Harumi , przybyła do naszej wioski , żeby dowiedzieć się … ał – poczuł silne uderzenie z łokcia w brzuch i napotkał zirytowany wzrok dziewczyny.

- Przybyłam , żeby dowiedzieć się jak się ma mój stary przyjaciel stąd – dokończyła uśmiechając się i zaraz zmieniając temat na kwiaty. Kupiła kilka doniczkowych specjalnie na balkon i jedną, czerwoną róże wraz z wąskim flakonikiem po czym opuścili sklep.

- Dlaczego to zrobiłaś?

- bo nie chce żeby wszyscy wiedzieli po co tutaj jestem – warknęła na niego i ruszyła przed siebie. – Masz zamiar tak stać czy mi pomożesz z tym mieszkaniem , co ?! – krzyknęła głośniej na co zrezygnowany blondyn ruszył jej śladem.

 - Ca zamierzasz z tym wszystkim zrobić ? – zapytał ponownie przekraczając prób jej nowego domu.

- Jak to co ? Pomaluje tym ściany

- Ale dzisiaj ? Jest już późno, zanim to wszystko wyschnie. W takim zapachu nie zmrużysz tutaj oka i głowa Cie zacznie boleć. Nie mówiąc już o Hidekim. – wskazał na śpiącego na kanapie białego psa. Harumi uśmiechnęła się tylko zadziornie.

- Nie lekceważ mnie. – odpieczętowała kunai i pojawiła się przed nią walizka. Wyciągnęła jakieś łachy podając również i blondynowi. – Masz przebierz się w to , żeby się nie pobrudzić.

- Ja mam ci pomagać? – zapytał zdziwiony , nie miał zamiaru tego robić.

- A nie taka jest twoja misja? – zapytała z wrednym uśmiechem na co ten westchnął i wyrwał rzeczy z jej ręki, po czym skierował się do łazienki i przebrał się. Ona w tym czasie zrobiła to Samo, a przy tym wyniosła przed drzwi wszystkie meble.

Wychodząc napotkał całkiem puste mieszkanie na co jego oczy wyglądały jak dwa duże spodki. Nie było go tylko 2 minuty, naprawdę ta dziewczyna jest szybka.

- No to malujemy ! – sięgnęła po pędzel i szybkim ruchem przejechała po ścianie. To samo zrobił chłopak i tak w ciszy zabrali się za pracę. Było mu trochę niezręcznie , bo pies dalej spał , a ona raczej nie zamierzała się odezwać. Spojrzał na nią kątem oka i uśmiechnął widząc skupienie na jej twarzy. Widać, że wkręciła się w tą czynność i dawała z siebie wszystko. Ciężko było mu to przyznać , ale wyglądała słodko tak się angażując w tą pracę. Potrząsnął energicznie głową odganiając te myśli Przecież to jest wredna baba . Zero w niej kobiecości , nie to co Sakura-chan … - rozmarzył się myśląc o przyjaciółce z drużyny  co nie ubiegło uwadze niebieskookiej . Machnęła na niego pędzlem pryskając przy tym farbą po nosie. Zmarszczył czoło i zaczął wrzeszczeć. Parsknęła gromkim śmiechem trzymając się za brzuch i powstrzymując łzy.

- Co ty wyrabiasz ?! – krzyknął na nią zdenerwowany, nie , był wściekły. – I z czego się śmiejesz ?! – dalej tkwiła w tym samym stanie zalewając się kolejną falą śmiechu.

- Ja , hahaha , przepraszam , ale haha nie mogłam się powstrzymać haha – odpowiedziała ocierając kapiące z jej oczu łzy. Jego za to w ogóle nie śmieszyło sięgnął ręką do wiaderka i ochlapał ją tak samo jak ona przed chwilą jego. Tym razem to ona była wściekła , a on wyśmiewał się z jej zaskoczonej miny .Zaczęła się bitwa na farby. Żadne z nich nie chciało odpuścić przerwało im dopiero głośne szczekanie Hidekiego. Spojrzeli po sobie i się uspokoili. Następnie oboje wybuchli niepohamowanym śmiechem. Dokończyli malowanie ścian już na spokojnie, żeby nie przeszkadzać pupilowi w jego drzemce , w którą znowu popadł.

- Skończone – przetarła swoje poplamione czoło. – Chcesz to możesz wziąć prysznic pierwszy , trzymaj ręcznik – przetarła ręce szmatką i sięgnęła do torby.

- Dzięki – przyjął rzecz i skierował się do łazienki. Po kilkunastu minutach znów zaszczycił ją swoją obecnością tym razem już czysty, w samym ręczniku obwiązanym przez pas. Spojrzała na niego i mimowolnie się zarumieniła. Pierwszy raz znalazła się w takiej sytuacji a prawdę mówiąc ciało to on miał niczego sobie.

- Ubierz się , a nie paradujesz mi tu pół nagi – warknęła na niego. Zniknęła za drzwiami tym razem ona. Po 15 minutach wyszła ubrana w bluzkę na ramiączkach i krótkie spodenki. Swoje mokre włosy spięła w kok zostawiając kilka samotnych kosmyków opadających na jej czoło. Spojrzał na nią ukradkiem przyglądając się jej nietuzinkowej urodzie. Zaraz napotkał jednak znów ten sam zabójczy wzrok , który sprawił , że utwierdził się w myśli , że jest przerażająca.

Zrobiło się już ciemno , a ściany dalej mokre co sprawia , że nie można wnieść mebli.

- Zamierzasz spać przed mieszkaniem ? – zapytał chytrze ciemnowłosą.

- Pff – prychnęła pod nosem i złączyła dwa palce ze sobą tworząc czakrę – mam inne sposoby – dodała unosząc kąciki ust w górę. – Fuuton : Hariken ! ( styl wiatru: Huragan ) – krzyknęła nadymając policzki, a z jej ust wydobył się wiatr , który szalał po całym pomieszczeniu z  niewyobrażalnie dużą siłą. Uzumaki wyleciałby z hukiem gdyby nie przytrzymał się drzwi. Po chwili efekty jej techniki ustąpiły na co ta przejechała ręką po suchej już ścianie.

- Załatwione – odparła zadowolona. Spojrzała na chłopaka , którego usta zrobiły się wąskie, a oczy wyrażały zdezorientowanie. – Co jest ?

- Nie , nic – odpowiedział jej po chwili – będę się już zbierał . Robi się późno , a ja mieszkam na drugim końcu wioski , na razie , poradzisz sobie z tymi meblami?

- Pff , sama je wyniosłam to sama je wniosę – odpyskowała mu zakładając ręce na piersi i odwracając głowę w drugą stronę.

- W takim razie cześć –  czego on się spodziewał po kimś tak oschłym jak ona? Odwrócił się i skierował w stronę wyjścia naburmuszony.

- Naruto… - powiedziała niepewnie stojąc ciągle w tej samej pozycji co przed momentem.

- Czego jeszcze chcesz ? – burknął wkurzony i przystanął w progu.

- Dzię…kuje – ledwo przeszło jej przez gardło.

- Co tam paplasz pod nosem?

- Dziękuje … - powiedziała już głośniej lecz dalej ledwo można było ją zrozumieć

- Cooo?! – krzyknął irytując się coraz bardziej. Na jej głowie pojawiła się pulsująca żyłka

- Dziękuje za pomoc ! – krzyknęła na cały głos odwracając się w jego stronę i tym samym  powodując zdziwienie na twarzy chłopaka . Patrzył się na nią przez chwilę zdezorientowany po czym uśmiechnął się – Nie ma za co – odpowiedział i zamknął za sobą drzwi.

Wniosła meble do środka i padła zmęczona na łóżko. Hideki wskoczył na nie usadawiając się tuż obok niej i wtulając. Pogładziła jego delikatne futerko. Cały dzień spędzony z tym palantem, ale myślała , że będzie gorzej. Przymknęła oczy pogrążając się we śnie.

 ***

Szedł ciemnymi uliczkami Konohy, mijał pojedyncze osoby wracające z drugiej zmiany w pracy. Ta część wioski była tuż na samym skraju, gdzie ruch był bardzo mały, zupełnie inaczej niż w centrum. W dodatku do jego domu jeszcze jakieś 15 minut. Zauważył po drugiej stronie kogoś znajomego.  

- Hinata ! – zawołał samotnie zmierzającą w stronę posiadłości swojego klanu dziewczynę. Słysząc jego głos lekko drgnęła i znów poczerwieniała zwracając się w jego stronę.

- Naruto-kun…- odpowiedziała  nieśmiało spuszczając wzrok w dół.

- Idziesz do domu? Odprowadzę Cie – zaproponował na co ta tylko pokiwała twierdząco głową nie mogąc wykrztusić z siebie ani słowa.

- Gdzie byłeś?

- Wracam od Harumi. – widząc pytający wyraz twarzy Hyuugi wyjaśnił jej kim jest owa dziewczyna.

- Rozumiem – odpowiedziała mu po wysłuchaniu historii. – Ale chyba nie jest taka zła.

- Jest okropna ! Przerażająca ! – wykłócał się Uzumaki na co dziewczyna zachichotała.

- A ładna chociaż? – zapytała śmielej tak jakby na chwile zapomniała o swoim zauroczeniu do niego i przestała się wstydzić. Popatrzył na nią zdziwiony tym pytaniem.

- Ani trochę ! – zaprzeczył nie chcąc przyznać , że mimo tego iż jest dla niego nie miła to jednak urodę ma. Odprowadził ją pod klan po czym pożegnał się i ruszył w stronę swojego domu. Ani trochę… powtarzał w myślach.

 ***

Obudziły ją promienie słońca wpadające przez okno. Niechętnie uchyliła powieki ukazując światu swoje piękne oczy. Wygramoliła się z łóżka i wykonała codziennie czynności. Z zadowoleniem popatrzyła na już o wiele lepiej wyglądający salon. Pomalowane na ciepły, piaskowy kolor ściany sprawiały, że pomieszczenie wydawało się przytulne i jasne. Stolik z pojedynczą różą dodawał uroku temu miejscu. Usłyszała pukanie do drzwi. Nie spodziewała się żadnych gości. W końcu , znała tylko kilka osób.

- Znowu ty – odpowiedziała zawiedziona wpuszczając blondyna do środka.

- Jak zawsze miła – poirytowany wszedł przez próg i zatrzymał się pełen zdziwienia. – Wow, cóż za zmiana. Dobra jesteś –posłał komplement wystrojowi jeszcze wczoraj szarego i nudnego wnętrza.

- Wiem , czego chcesz?

- Ja od ciebie nic a nic. – oburzył się – Ale Tsunade kazała mi Cie przyprowadzić do siebie. – w jej oku pojawiła się iskierka. W końcu zacznie to po co naprawdę tutaj przybyła. Zostawiła jeszcze śpiącego psa w domu i ruszyła wraz z Uzumakim w stronę głównego budynku wioski. Na jej twarzy widniała determinacja , zacisnęła mocniej dłonie na samą myśl o tym , że jest coraz bliżej tego drania.

Weszli do jej gabinetu gdzie stał już Kakashi i Sakura.

- Harumi – zwróciła się do niej od razu brązowooka. – Znalezienie tego człowieka będzie naprawdę trudne. Zgromadziłam trochę informacji o tobie i wiem , że nie jesteś dobrym tropicielem. Więc chce , żebyś szukanie jego pozostawiła nam nadzorując tylko efekty.

- Yh – burknęła pod nosem. Wiedziała , że będzie ją sprawdzać , ale nie sądziła , że tak szybko. Poza tym miała całkowitą rację. Przybyła tutaj dlatego , że nie potrafiła odnaleźć go na własną rękę. Strasznie ją to wkurzało, ale nie mogła zaprzeczyć. – Zgoda – skrzyżowała ręce na piersi. – A więc po co mnie wezwałaś?

- Chcę sprawdzić twoje umiejętności. Dzisiaj odbędziesz trening wraz z drużyną Kakashiego. – wskazała na trójkę stojących obok niej ninja.

- Na czym będzie polegał? – zapytała

- Na walce. Ty przeciwko tej trójce.

- Naraz? – zaczęła strzelać palcami i uśmiechać się zadziornie.

- Nie, z każdym po kolei. – przerwała jej wielmożna .

- Okej  , to o której ?

- o 15 na polu treningowym, nie spóźnić się ! – rozkazała swoim stanowczym tonem

- Hai! – wszyscy zgodnie odpowiedzieli jej i opuścili gabinet.  Zostali tylko ona , Shizune i szaro włosy Jounin.

***

- Nie lepiej , żeby zrobić im drugi raz test dzwoneczków? W pojedynku może i pokona tamtą dwójkę , ale wykończona walczyć na końcu ze mną , nie wiem czy to dobry pomysł.

- Nie lekceważ jej. Jest bardzo silna, widzę to w jej oczach. – skwitowała blondynka. Kakashi wzdrygnął się .

- Rozumiem … - odpowiedział jej. Jak silna jest ta dziewczyna , skoro Tsunade tak w nią wierzy? Przemknęło mu przez myśl kiedy wychodził z pokoju.

- Tsunade-sama… - zaczęła jej asystentka – Kim ona tak naprawdę jest? – zapytała wyraźne zaniepokojona.

- Nie martw się , Shizune. Jest przyjacielem- uspokoiła ją Hokage zabierając się za uzupełnianie papierów.

_____________________

Noo , na to opowiadanie mam narazie tyle pomysłów, że rozdziały chyba będę pisać codziennie :D < jak tylko będzię tyle czasu> Aż miło się pisze , kiedy ma się wenę. :) No i do tego wasze komentarze dają mi mooc :D 

Pozdrawiam was serdecznie robalki , mam nadzieję , że spodoba wam się ten rozdział i będziecie śledzić dalsze losy naszej Harumi :D A już w kolejnym chapku trening i walki z drużyną Kakashiego^^ . Postaram się to napisać jutro i wstawić pod wieczór. :) Do zobaczenia :*  

P.S za błędy sorki , ale nie mam siły poprawiać i wstawiam na żywca xd