- Kocham Cie ,
zostań moją żoną – powiedział wysoki brunet trzymając za ręce piękną blondynkę.
- Nie możemy , Dan
… Co na to moi rodzice ? – powiedziała przez łzy.
- Ucieknijmy stąd ,
razem !
- Oh , taak ! –
złączyli się w namiętnym pocałunku.
- Żałosne – chwyciła za pilota i wyłączyła małą, grającą
skrzynkę stojącą na stoliku koło drzwi. Nie wierzyła w miłość ani inne takie
brednie. Wstała z brudnej sofy i skierowała się w stronę łazienki. Zrzuciła z
siebie ubrania i stanęła pod bieżącą wodą obmywając całe swoje zgrabne , smukłe
ciało. Następnie na powrót ubrała się w czyste rzeczy. To już ostatni dzień
jaki tutaj spędza . Od jutra wyrusza w
samotną podróż w poszukiwaniu mordercy jej rodziców. Najbardziej nurtującym ją
pytaniem było to dlaczego zostawił ją przy życiu. Potrząsnęła energicznie głową
, kiedy poczuła , że znów gromadzi się w niej złość. Wrzuciła kilka rzeczy do
małej walizki po czym zapieczętowała ją na karteczce, którą owinęła wokół
jednego kunaia i schowała na powrót do kieszeni. Ostatni raz spojrzała na
wnętrze chatki , w której spędziła 10 lat swojego dotychczasowego życia.
Samotnego życia , w którym nie spotkała żadnej osoby czy rzeczy , która
okazałaby jej trochę ciepła czy ją wspierała. Powolnym krokiem ruszyła w stronę
miasta, gdzie znajdował się dom jednego z najbogatszych, ale też najbardziej
skąpych i niewdzięcznych ludzi w królestwie ognia. Nadęty, gruby dupek, który
pożałowałby bezdomnemu kromki chleba, kiedy sam marnuje ich kilogramy
najczęściej wyrzucając do śmietnika. Szczerze nienawidziła tego okropnego i
obleśnego typa. Często zmieniała się za pomocą transformacji w mężczyznę i kradła
z jego posiadłości trochę pieniędzy i jedzenia rozdając je innym , którzy
wyraźnie tego potrzebowali, a życie tak jak i ją kopnęło w tyłek troszkę zbyt
mocno. Tym razem po raz ostatni wykonuje to zadanie , ponieważ opuszcza
miasto. Przez ostatnie 10 lat pracowała
i zdołała odłożyć znaczną sumę pieniędzy właśnie po to , aby swobodnie móc
ruszyć w tę podróż. Jednak właśnie ten ostatni raz chciała wspomóc biednych
ludzi i ulżyć trochę samotnym matkom i biednym sierotą. Chociaż żaden z nich
nie starał się nawet z nią porozmawiać to zwykłe słowo „dziękuje” usłyszane z
ust któregoś napawało ją zadowoleniem i w zupełności wystarczało.
Zrobiła to w ten sam sposób co zazwyczaj . Otwierając
kopniakiem wielkie drzwi i zwinnie omijając straż w mgnieniu oka pojawiła się w wielkim pałacu.
Od razu skierowała się do kuchni i jak błyskawica zabrała worki jedzenia. Nie
miała z tego powodu wyrzutów sumienia , ponieważ kucharka nawet nie
protestowała. Starsza , siwa i pracująca już tam dobrych kilka jak nie
kilkanaście lat kobieta sama ukradkiem często wynosiła stamtąd resztki robiąc
identycznie to co dziewczyna. Wychodząc i po drodze zabierając trochę pieniędzy
postanowiła wyjść od strony ogrodu. Kiedy znalazła się na zielonej , bogato
zdobionej z przeróżnymi rodzajami kwiatów przestrzeni zauważyła w oddali kojec
, w którym leżał wygłodzony , biały szczeniak . Koło niego leżała na wpół
martwa suka gładząca jego zabrudzone lśniące futerko swoim językiem mimo
kompletnego barku sił. Oba psy piszczały przyprawiając ciemnowłosą o ból serca
. Szybko podbiegła i zabrała je ze sobą przeskakując przez mur.
Po zostawieniu łupu danym ludziom zabrała dwa zwierzątka
na powrót do swojego domku. Od razu napoiła i dała jedzenia oraz zabrała się za
opatrunek ran. Jej myśli sprowadzały się do jednego „ Cóż za okropny człowiek ,
jak tak można ? „ , właśnie to przelatywało przez jej głowę. Chociaż nie była
medykiem i nie znała żadnych leczniczych technik to znakomicie posługiwała się
wodą , mydłem i bandażami , którymi obwiązała zarówno ciało szczeniaka jak i
jego matki. Ta starsza jednak nie czuła się zbyt dobrze , była wyraźnie stara i
na skraju życia. Wpatrywała się w niebieskooką smutnymi , ale i wyrażającymi
wdzięczność ciemnymi oczami. Skinęła w pewnym momencie na swoje dziecko dając jej
do zrozumienia , żeby opiekowała się nim z całych sił po czym zamknęła na
zawsze oczy.
- Obiecuje – Harumi , bo tak nazywała się owa 16-latka
przymknęła oczy i pomodliła się wypowiadając te słowo. Musiała na chwilę odłożyć swój wyjazd. Tuż
koło rodziców pochowała matkę jej nowego , ale i pierwszego pupila.
Kilka dni później piesek w końcu uraczył ją widokiem
swoich otwartych oczu. Jakież było jej zdziwienie kiedy ujrzała, że są one
identycznego koloru co jej . Od razu poczuła łączącą ją z nim niezrozumiałą dla
niej wieź , chęć chronienia go wzięła nad nią wodze . Przytuliła go ostrożnie –
Od dzisiaj nazywasz się Hideki . – dopiero teraz dokładnie obmyła całą jego
sierść . Kiedy czarne plamy zniknęły na jego czole ukazała się ciemna łatka w
formie półksiężyca , którą zachwyciła się niezmiernie. Był piękny, ta plamka
ukazywała go jako wyjątkowego i nim był. Był jej pierwszym przyjacielem ,
którego od razu pokochała. Chociaż było to tylko zwierzę to czuła , że jest jej
bratnią duszą. Tak samo jak ona w brutalny sposób stracił rodziców. Ostatni raz
pomodliła się na wzgórzu teraz już nad trzema nagrobkami i wspólnie ze swoim
nowym kompanem wyruszyła w stronę Konohy.
***
Zapiszczał kilka razy skupiając na sobie wzrok
niebieskookiej. Był mały , nadal słaby , a ona nie pomyślała , że może być mu
ciężko . Posadziła go sobie na głowie przyspieszając kroku. Mimo tego , że nikt
nie zamienił z nią słowa to jednak nie było osoby , a właściwie mężczyzny ,
który nie odwróciłby się za nią idąc przez ulicę. Jej zgrabna sylwetka i
nienaganna twarz przyciągały wzrok każdego osobnika płci przeciwnej powodując u
nich również ślinotok. Jednak oschły , zabójczy wzrok , który kierowała na każdego
z nich sprawiał , że żaden nie odważył się do niej odezwać. Wśród kobiet nie
cieszyła się zachwytem . Wręcz przeciwnie,
wszystkie dosłownie pożerały ją wzrokiem zazdrosne o jej urodę. Dlatego
też dzieliła ludzi na dwie kategorie : tych, którzy chcą ją przelecieć i tych ,
którzy jej nienawidzą. Obydwie opcje niespecjalnie się jej podobały dlatego o
jakichkolwiek przyjaźniach mogła zapomnieć. Ten mały szkrab wtulający się teraz
w jej czarne włosy był jedynym, któremu mogła ufać.
***
Dopiero co wrócił z dwuletniego treningu . Ten czas
spędzony z Jirayą na pewno nie był straconym , ale za to strasznie
denerwującym. W końcu wytrzymać z takim starym zboczeńcem to nie lada wyzwanie.
Zdążył tylko zdać raport Tsunade i stoczyć pojedynek wspólnie z Sakurą przeciwko
Kakashiemu. Dzisiaj zamierza nadrobić w Ichiraku Ramen , nie pojawiał się tam
przecież już tak długo.
Kierował się w stronę baru w ten jakże słoneczny dzień w
tętniącej życiem wiosce.
- Dzieńdobry, proszę pana – przywitał się z właścicielem
lokalu wywołując u niego ogromny uśmiech. Nie musiał długo czekać aż dostał
miskę swojej ulubionej zupy w dodatku na koszt firmy. Dopiero teraz zauważył
siedzącą obok niego ciemnowłosą dziewczynę w fioletowej bluzie. Tą często
czerwoną twarz rozpozna wszędzie , była to jego przyjaciółka z klanu Hyuuga.
- Hinata ! Cześć ! – przywitał się ukazując jej rząd
swoich białych zębów na co ta spłonęła jeszcze większym rumieńcem.
- Nnnn..naruto-kun – zdołała z siebie wykrztusić tylko
jego imię , pomachała mu po czym zostawiając zapłatę opuściła pośpiechem lokal.
Lubił ją , ale jej zachowanie kiedy go widziała było lekko irytujące. Wzruszył
ramionami i zabrał się za jedzenie.
***
- Itadakimasu!
- Hau ! – przytaknął jej szczeknięciem pies i wspólnie
zajadali się jedzeniem w pobliskiej restauracji. Miasto było kompletnie puste co
wcale jej nie przeszkadzało. Normalna osoba powiedziałaby , że nie ma do kogo
otworzyć buzi, ale nie ona. Kończąc posiłek spojrzała na psiaka , który ochoczo
wcinał obiad.
- Wyruszamy do Wioski Liścia. Chciałabym porozmawiać z
Hokage, może pomoże znaleźć mi tego faceta- myśląc o nim jej brwi groźnie się
zmarszczyły. – A jak nie będzie chciała to jakoś sobie poradzę. – kontynuowała,
a mały słuchał uważnie każdego jej słowa. Widać było , że chociaż jej nie
odpowiada to wszystko doskonale rozumie, to jej w zupełności wystarczało. –
Zbieramy się , do wieczora powinniśmy dotrzeć. – zostawiając pieniądze na
stoliku ruszyli w dalszą drogę.
***
Dochodził wieczór , znajdowała się tuż przed główną bramą
Konohy, podeszła do stojących przy niej dwóch ninja. Jeden miał wielkie
szpiczaste włosy i plastry na nosie , a drugi jedno oko zasłonięte grzywką.
Spojrzeli na nią podejrzliwym wzrokiem i zapytali o tożsamość. Pokazała więc im
dowód i weszła na teren wioski. Nie tak ją sobie wyobrażała. Mimo , że osobnik
, który zabił jej rodziców działał sam a oni nie mieli z tym nic wspólnego (
jak wykazało śledztwo ) to miała pewnego rodzaju żal. Wraz ze swoim małym
towarzyszem postanowiła skierować się prosto do siedziby dowódcy. Jej zamiary
pokrzyżował donośny dźwięk dochodzący z jej brzucha.
- Albo najpierw może coś zjemy eheh – nerwowo zaśmiała
się do małego pieska , który pomachał ogonem . W jej oczy wpadł bar z ramen .
- Ramen? – przyłożyła palec do ust rozmyślając, a po
chwili ruszyła w jego stronę. W środku przywitał ją starszy mężczyzna w białym
kucharskim stroju i młoda, piękna kobieta.
- Witamy ! – zamówiła miskę dla siebie i dla swojego
pupila .
- Pyszne!!! – wręcz wykrzyczała pełna podziwu dla tego
jakże pysznego dania. Hidekiemu widać też równie smakowało , bo zachłannie
moczył swój pyszczek w zupie. Zakochała się w tej potrawie od pierwszego łyka
wywaru i skosztowania dodatków. Uśmiechnęła się od ucha do ucha ukazując swoje
równiutkie, białe ząbki. Nie robiła tego chyba od dzieciństwa, pełna szczęścia
wybiegła wręcz od razu po zapłaceniu i zapewnieniu o ponownym odwiedzeniu tego
miejsca. Niefortunnie wpadła na kogoś upadając z hukiem na ziemię podobnie jak
osoba leżąca teraz naprzeciwko niej.
- Cholera ! Uważaj jak chodzisz ! – wykrzyczał wysoki
blondyn w pomarańczowym stroju podnosząc się z ziemi i trzymając za obolałe
miejsce .
- Przepraszam… - powiedziała wstając i patrząc na
wkurzonego chłopaka. Swój wzrok skierowała na jego czoło na którym widniał
ochraniacz ze znakiem liścia , na ten widok skrzywiła się lekko.
- Z resztą mógłbyś być milszy , to był wypadek ! – swoim ostrym
wzrokiem spojrzała na niego widząc na jego twarzy jeszcze większe poirytowanie.
- Hideki , idziemy ! – odwróciła obrażona głowę w drugą
stronę i dumnie ruszyła wraz z białym towarzyszem. Nim zdołał ją zatrzymać była
już całkiem daleko.
- Rety , co to za jedna – mruknął pod nosem , włożył zrezygnowany ręce do
kieszeni i wszedł prosto do Ichiraku .
_______________________________
Rozdział 1 napisany ^^ wiem , narazie chyba trochę nudnawo , ale jakieś wprowadzenie musi być , chociaż w sumie opinie zostawiam wam :) W zakładce Bohaterowie znajdziecie opisy i zdjęcia Hidekiego i Harumi , mam nadzieje , ze pomoże wam to trochę sobie ich wyobrazić.
Dziękuje wam za przemiłe komentarze do prologu , kurcze przyznam , że stresuje się czy podołałam zadaniu jak na pierwszy rozdział xd
Pozdrawiam robaczki <3
